Henryka Krzywonos - Strycharska

Od 1973 do 1978 pracowała jako motornicza w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym Oddział Komunikacji Miejskiej Tramwajowej w Gdańsku. Później była zatrudniona w Stoczni Gdańskiej, na stanowisku operatora urządzeń dźwigowych, jednak już w 1979 powróciła do poprzedniego miejsca pracy. 15 sierpnia 1980 w pobliżu Opery Bałtyckiej zatrzymała prowadzony przez siebie tramwaj . Zdarzenie to bywa określane jako początek strajku gdańskiej komunikacji publicznej w okresie wydarzeń sierpniowych. Została następnie przedstawicielem WPK w Międzyzakładowym Komitecie Strajkowym, weszła w skład jego prezydium.

16 sierpnia, po podpisaniu w Stoczni Gdańskiej porozumienia z dyrekcją i ogłoszeniu przez Lecha Wałęsę końca strajku, wraz z Aliną Pienkowską, Anną Walentynowicz i Ewą Osowską zatrzymywała na bramach robotników opuszczających stocznię, co zapobiegło zakończeniu strajku. 31 sierpnia znalazła się wśród sygnatariuszy porozumień sierpniowych, wkrótce została odwołana z prezydium MKZ Gdańsk przez komitet założycielski NSZZ „Solidarność” w jej zakładzie pracy. W stanie wojennym zajmowała się pomocą internowanym, była też kolporterką wydawnictw podziemnych. Była represjonowana, objęta nakazem opuszczenia Gdańska i pozbawiona możliwości zatrudnienia. Korzystała wówczas ze wsparcia różnych osób, w tym księdza Henryka Jankowskiego.Od 1994 prowadziła rodzinny dom dziecka w Gdańsku, wychowując wraz z mężem łącznie dwanaścioro dzieci. Zaangażowała się w działalność ruchu społecznego Kongres Kobiet. Jest doradcą Rzecznika Praw Dziecka .W 2006, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. 29 maja 2011 za wieloletnią i bezkompromisową walkę o prawdę, wbrew wszelkim przeciwieństwom oraz za miłość i wielkie serce okazywane bezbronnym dzieciom została uhonorowana Orderem Ecce Homo. Ponadto otrzymała następujące wyróżnienia i nagrody:

Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska (2000),Nagrodę im. Andrzeja Bączkowskiego (2005),tytuł „Polka Dwudziestolecia”, przyznany przez Kongres Kobiet Polskich (2009),Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera (2010),tytuł Człowiek Roku tygodnika „Wprost” (2010).Order Uśmiechu (2012).